De Hollanders nooit onderschatten. Dit zou het begin kunnen zijn van een uiteenzetting over het EK voetbal. In mijn geval, moet ik het lichtjes aanpassen naar: onderschat nooit de Hollandse wegen. Tot voor kort heerste bij mij de gedachte dat je niet in Nederland moet gaan fietsen want alles is daar biljart-vlak en er valt daar dus geen f*** te beleven op fiets-gebied. Dit moet ik bij deze na de voorbije zaterdag rechtzetten.Vorige zaterdag heb ik immers mee gedaan aan de cyclo-sprint Imes classic (onderdeel van de lotto-cycling tour dewelke eveneens de ronde van Vlaanderen en Tilff-Bastogne-Tilff organiseren, voor de kenners onder ons). De afstand was 180 km, dus een perfecte voorbereiding voor de triathlon. Eens te meer omdat het parcours grotendeels over Nederlandse bodem liep (en dus in mijn gedachte buiten hier en daar een hellinkje, alles perfect vlak was). Bwaa, viel dat tegen, er was echt geen meter vlak. Als het geen helling was (in totaal waren er 15 hellingen waaronder de Cauberg en de Eyserbos, eveneens voor de kenners, de bekende bergjes van de Amstel Gold Race) was het wel vals plat en dat voor kilometers. Buiten dat was het nog eens goed aan het regenen zelfs tot hagelen toe en was het precies héél den dag wind op kop (dit zal waarschijnlijk wel inbeelding zijn aangezien je theoretich gezien bij het rijden in een cirkel evenveel wind op kop als wind mee hebt, maar zaterdag was het volgens mij één van de uitzonderingen op de regel). Ok, het feit dat ik zo veel last had van die wind op kop, was omdat ik hardnekkig weigerde om in een peletonnetje mee te rijden (en dus nooit even beschut zat), aangezien dit een training was voor de triathlon en daar mag je niet stayeren (vrij vertaald, in iemand zijn wiel zitten/rijden, wieltje zuigen, wieltje plakken, linkeballen,...).
Ik vroeg mij trouwens (net zoals de meeste mensen) af hoe het komt dat je in de Amstel Gold Race vooral de klimmers (de Luik-Bastenaken-Luik types) hebt die daar goed presteren en dat de helden van de Ronde Van Vlaanderen daar meestal niks te zoeken hebben. Dit terwijl een koers in Nederland toch niet zo zwaar kan zijn. Ook hier heb ik nu dus een antwoord op gekregen
Voor de zaterdag had ik mijn fiets geprepareerd om op de baan te fietsen. Mijn fiets is namelijk een mountainbike (scott scale 30 hardtail, xtr groep, rock shock reba extra light voorvork) en zoals bij de meeste mountainbikes stonden er gigantische toppenbanden op (geeft wel zo een lekker ratelend rolgeluidje als je met deze banden op de weg fiets, nadeel is natuurlijk dat je veel meer weerstand hebt aangezien mountainbike banden een slordige 30 keer breder zijn dan de doorsnee wegband). Verder had ik ook een triathlon stuur gekocht en deze gemonteerd op mijne velo. Toen ik zaterdag aan de tocht begon met mijn vers geprepareerde fiets reed ik het eerste uur vlotjes (ver onder mijn ideale hartslagzone) tegen 30-35 km/uur. Ik dacht direct dat al het sporten de laatste maanden eindelijk zijn vruchten begon af te werpen en ervoor hadden gezorgd dat ik gewoon super benen had. Op de eerste bevooradingspost moest ik dit meteen herzien. De controle post zou volgens het routekaartje van de tocht op 50 km liggen terwijl ik 60 km op mijn teller had staan. Toen viel mijne frank dat bij het overschakelen van de mountainbike banden naar de dunne koersbandjes ik ook mijn fietscomputer (ik zeg nooit fietscomputer, maar ik wist eigenlijk niet goed hoe je kilimetrique moest schrijven) had moeten aanpassen. Dat was op dat moment wel een tegenvaller.
Ik vroeg mij trouwens (net zoals de meeste mensen) af hoe het komt dat je in de Amstel Gold Race vooral de klimmers (de Luik-Bastenaken-Luik types) hebt die daar goed presteren en dat de helden van de Ronde Van Vlaanderen daar meestal niks te zoeken hebben. Dit terwijl een koers in Nederland toch niet zo zwaar kan zijn. Ook hier heb ik nu dus een antwoord op gekregen
Voor de zaterdag had ik mijn fiets geprepareerd om op de baan te fietsen. Mijn fiets is namelijk een mountainbike (scott scale 30 hardtail, xtr groep, rock shock reba extra light voorvork) en zoals bij de meeste mountainbikes stonden er gigantische toppenbanden op (geeft wel zo een lekker ratelend rolgeluidje als je met deze banden op de weg fiets, nadeel is natuurlijk dat je veel meer weerstand hebt aangezien mountainbike banden een slordige 30 keer breder zijn dan de doorsnee wegband). Verder had ik ook een triathlon stuur gekocht en deze gemonteerd op mijne velo. Toen ik zaterdag aan de tocht begon met mijn vers geprepareerde fiets reed ik het eerste uur vlotjes (ver onder mijn ideale hartslagzone) tegen 30-35 km/uur. Ik dacht direct dat al het sporten de laatste maanden eindelijk zijn vruchten begon af te werpen en ervoor hadden gezorgd dat ik gewoon super benen had. Op de eerste bevooradingspost moest ik dit meteen herzien. De controle post zou volgens het routekaartje van de tocht op 50 km liggen terwijl ik 60 km op mijn teller had staan. Toen viel mijne frank dat bij het overschakelen van de mountainbike banden naar de dunne koersbandjes ik ook mijn fietscomputer (ik zeg nooit fietscomputer, maar ik wist eigenlijk niet goed hoe je kilimetrique moest schrijven) had moeten aanpassen. Dat was op dat moment wel een tegenvaller.
Voor de rest is het relatief vlot gegaan en al bij al dus een héél mooi en uitdagend parcours en dus ook een goede training.
Voor al mijn fans en stalkende vrouwen (en ik moet zeggen, dat jullie dit zeer subtiel doen
, ik merk amper dat jullie er zijn), heb ik een foto toegevoegd die door de organisatie is genomen (je ziet het niet goed, maar dit is op 1 van die 15 hellingen, maar dat pakt nooit goed op foto, ik moet ook toegeven dat ik in de verte de man met het foto-toestel zag staan en net zoals volgens mij 90% van de fietsers doen op dat moment uit het zadel ben gekomen, recht op de trappers, een frisse kop trekken en vooral doen alsof de helling slechts een molshoop is).
, ik merk amper dat jullie er zijn), heb ik een foto toegevoegd die door de organisatie is genomen (je ziet het niet goed, maar dit is op 1 van die 15 hellingen, maar dat pakt nooit goed op foto, ik moet ook toegeven dat ik in de verte de man met het foto-toestel zag staan en net zoals volgens mij 90% van de fietsers doen op dat moment uit het zadel ben gekomen, recht op de trappers, een frisse kop trekken en vooral doen alsof de helling slechts een molshoop is). 
1 opmerking:
Hoi Bert,
Als je, zoals jij, niet echt sportief bent aangelegd, je toch aan een triatlon wil deelnemen en dan ook nog eens een respectabele plaats in de eindrangschikking wil versieren, moet je keihard trainen.
Dat vreet tijd, kost enorm veel energie en resultaten blijven meestal uit. Hoe ik dat laatste weet? Wel, onlangs begaf ik me als toeristische meerwaardezoeker naar de Antwerp ten miles en toen de uitslag bekende werd gemaakt verslikte ik me danig in mijn pint: van de 13.000 deelnemers hadden er zo'n 12.999 niet gewonnen. Heel wat als je het mij vraagt.
Maar bon, als je zelfs je dagelijkse portie mayonaise gaat afbouwen, kan ik niet anders dan geloven dat je het meent. Ik wil je dan ook helpen. De triatlon vindt plaats in Nederland, ik verwacht bijgevolg heel wat Nederlandse deelnemers. Ik weet niet of triatleten voor of tijdens de wedstrijd al eens een gezellige babbel doen, maar ik waarschuw je: Nederlanders spreken, in tegenstelling tot wat hun soortnaam doet vermoeden, géén Nederlands. En aangezien ik niet wil dat ze je in opperste verwarring achterlaten waardoor je kostbare seconden zou kunnen verliezen, alhier een klein overzicht van hun vreemde taalgebruik:
chips: deze welopgevoede Nederlander heeft het niet over zoute lekkernijen, noch over computeronderdelen, maar de kans is wel groot dat zijn nestel los is of dat hij net platte tube heeft gereden, hij bedoelt namelijk gewoon “shit”
ammehoela: zou een antwoord kunnen zijn op de vraag “Houdt jij mijn pita even vast terwijl ik een eindje ga zwemmen, lopen en fietsen?”, want het betekent zoveel als: “blaas mijn zak op”
overlegje plegen: als je dit hoort, maak dan dat je wegkomt; deze Nederlander is namelijk vast van plan je urenlang over de meest onzinnige dingen oneindige uiteenzettingen te doen en verwacht van jou hetzelfde
Gelukkig kondigen Nederlanders op voorhand aan dat ze met je willen gaan communiceren. Ze beginnen namelijk al hun zinnen met het woord “Nou”. Als je nu telkens als je dit woord hoort, iets sneller gaat zwemmen, lopen of fietsen, dan win je volgens mij de wedstrijd.
En dan heb je ook een sponsor gevonden zie ik. Ik hoop echter dat het gesponsorde niet in verhouding ligt tot de grootte van het kadertje dat je de sponsor hebt gegeven op je blog.
Succes!
Een reactie posten